Voor het eerst en zeker niet voor het laatst roept Miles Davis op Sketches of Spain (1960) de vraag op: is dit nog wel jazz? Niet dat het een tegendraads of brutaal werk is − de klassieke composities en folksongs van Spaanse (en Peruaanse) bodem worden juist respectvol uitgevoerd in een wonderlijke en sierlijke hybride van symfonische muziek en jazz. Miles trompettert met een fragiele ingetogenheid, zich ervan bewust dat deze melodieën zo sterk en beladen zijn, dat juist door zacht te spelen ze nog sterker worden. Dus ja: juist dit is jazz.