Het funky gitaartje dat als een rode draad door Clandestino loopt, klinkt nog lang door nadat het album is afgelopen. Op zijn debuut eert Mano Chao de energieke erfenis van zijn vorige band Mano Negro, en tegelijk wisselt hij de opzwepende punk in voor een meer ontspannen geluid, dat klinkt als een organische mix van wereldinvloeden, vooral de helft ten zuiden van de Evenaar. De beste proeve van zijn nieuwe geluid is Manu Chao’s radicale herbewerking van de Mano Negro-klassieker ‘King Of Bongo’ tot ‘Bongo Bong’.