De Kings leveren hun meest organische album tot nog toe

“Leven is de ader die door dit album loopt”, vertelt Caleb Followill, leadzanger en slaggitarist van Kings of Leon aan Apple Music over de achtste langspeler van zijn band. “Ik heb nummers geschreven over de jeugd, ik heb nummers geschreven over jong zijn, ik heb nummers geschreven over de leeftijd waarin alles voelt alsof het allemaal zo langzaam gaat dat je uit je eigen realiteit wil ontsnappen. Veel van de teksten komen in het reine met wat er nog komen gaat en wat er al is gebeurd. Ik weet niet wat er aan de hand was, misschien zat ik aan de wiet of zo.” Ook al was het album al maanden af voor de pandemie in 2020 losbarstte, op When You See Yourself is de rockband uit Nashville in uiterst contemplatieve doen, in een sfeer en nummers die nieuw en organisch aanvoelen. De benadering is minder direct dan op bijvoorbeeld 'Sex on Fire' uit 2008, maar brengt evenveel impact teweeg. “Er werd veel gesproken over teruggaan naar waar we vroeger waren, toen we muziek maakten waar we meer moeite en aandacht aan besteedden”, zegt bassist Jared Followill. “Dat betekent niet dat we dat niet deden op ander werk, maar we hadden het meer over respect dan over hits, over het maken van materiaal dat we respecteerden en waarvan we dachten dat de mensen dat konden respecteren. We duwden radio en zaken naar de achtergrond en probeerden een album te maken waar we van hielden.” Hier bespreken broers Caleb en Jared enkele belangrijke nummers van het album.

The Bandit
Caleb Followill: “Ik beet me hier echt vast in mijn liefde voor Townes Van Zandt, Willie Nelson en dat soort werk. Ik dacht: Ik ga een nummer schrijven over een bandiet en een premiejager die wordt betaald om deze man te vinden. Intussen gingen ze zo sterk deel uitmaken van elkaars leven dat ze de belangrijkste mensen voor elkaar werden. De jacht is spannender dan de vangst.”

100,000 People
CF: “Ik heb mijn schoonvader – en erg dat ik het verschil niet weet tussen Alzheimer en dementie – een ontzettend frustrerende ziekte zien doormaken, die je langzaam opvreet en je hersenen aantast. Ik had het gevoel dat ik er een liefdesverhaal over kon schrijven, over die man die nog steeds verliefd is op een vrouw. En misschien is ze weg, misschien niet. Misschien is hij weg, misschien niet. Het is een soort zoektocht naar iets.”

Jared Followill: “Het heette aanvankelijk '100,000 People in the Old Folks' Home'. Caleb is liever iets vager, en hij haat het om te expliciet te zijn. De gemene deler in alles: het enige dat hem terug kon brengen was die andere persoon in zijn leven.”

A Wave
CF: “Dat was een nummer dat begon met mij achter de piano en alleen de tekst. Ik had nooit gedacht dat het in een soort van surferbeat zou veranderen. We hebben het meerdere keren opgenomen op verschillende manieren en waren telkens teleurgesteld. Toen we uiteindelijk de versie die op het album staat hadden, gaf dat waarschijnlijk het meest geruststellende gevoel dat we als band ooit hebben gehad omdat we nog nooit zo geworsteld hebben met een nummer. Het is wat mij betreft een van de momenten waarop we het meest trots kunnen zijn in onze carrière.”

Claire & Eddie
CF: “Ik en Jared hebben het grondig besproken. Hij gaat vaak over van alles tekeer, maar hij zegt het op een manier waarvan je denkt: 'Hmm, misschien heeft hij gelijk'. Het ging over de aarde en hoe slecht mensen zijn geweest. Maar we schreven het over de mensheid die tegen Moeder Aarde praat. Ze vinden verwantschap en het is een mooie lovesong over man en aarde, of vrouw en aarde.”

Echoing
CF: “Ik probeerde uit te zoeken waar ik over zou gaan schrijven en aanvankelijk was de tekst: 'waiting on a melody'. Maar toen ik het veranderde in 'waiting on a memory' kwam ik op een punt terecht waarop ik dacht: 'Oké, wat betekent dat dan?'. Ik kwam uit op een liefdesverhaal over een paar mensen die simpelweg weg willen uit de hel waarin ze zitten, twee mensen die om mentale redenen zijn opgenomen en proberen te ontsnappen. Er is een grote fantasie over twee grote oceanen en zon en alle mooie dingen. En ze wachten op een herinnering omdat ze zoveel pillen toegediend hebben gekregen dat ze niks meer herinneren. Ik geloof dat ik net One Flew Over the Cuckoo's Nest had gezien, dus dat heeft het waarschijnlijk een beetje geïnspireerd.”

Fairytale
JF: “Dit was er een die heel makkelijk tot stand kwam. Muzikaal gezien deden we een paar dingen die we nog nooit eerder hadden gedaan. Normaal kunnen we putten uit andere nummers, die we zeker niet letterlijk proberen over te nemen. Maar dit was een meer etherisch, minder gestructureerd nummer, zoals 'Reservations' van Wilco.”

CF: “Als je de radio aanzet heb je soms dat er een nummer voorbij komt waarvan je denkt 'Verrek, dit past echt bij het moment'. Ik heb dat vaak. Vaak is het Tom Petty of Velvet Underground of iets in die trant. Maar 'Fairytale' is een van die nummers die door geen platenmaatschappij zou worden uitgekozen als single. Maar ik verzeker je dat als je naar huis rijdt na een stressvolle dag en dit nummer hoort, je zal denken: 'Verdomme, dit nummer laat me iets voelen.'”