“Ik wil mezelf niet opnieuw uitvinden maar mijn sound verfijnen.”

“Ik probeer niet om mezelf opnieuw uit te vinden”, vertelt Mike Milosh aan Apple Music. “Ik verfijn mijn sound.” De zanger en producer uit Los Angeles is de frontman van het electro- en R&B-project Rhye, dat na drie albums een herkenbare sound heeft opgebouwd: etherische, weelderige softpop met subtiele grooves en minimalistische productie. Op zijn contemplatieve vierde album past hij die inmiddels kenmerkende aspecten toe op zijn ideeën over thuis. Het album is voor een groot deel geïnspireerd door Milosh’ recente verhuizing naar het landelijke buurtje Topanga Canyon in Los Angeles. “Ik kocht een huis op de top van een berg en deed dat heel bewust”, vertelt hij aan Apple Music. “Ik wilde een heilige, creatieve plaats”. Hij verbouwde een van de ruimtes van het gebouw om tot een thuisstudio, die hij beschrijft als “extreem analoog”, en speelde met manieren om zijn geluid te verfijnen. “De ruimte is ergonomisch opgezet, zodat ik alle synthesizers, de bijbehorende voorversterkers en compressors aan kan doen, en vervolgens van instrument naar instrument kan gaan, zonder telkens veel in of uit te hoeven pluggen”, zegt hij. “Ik hou ervan om tijdens het schrijven creatieve explosies te hebben, en met deze opzet kan dat.” In tegenstelling tot vroegere albums bevat Home geen midi- of digitale samples. “Alles wat je hoort heb ik zelf vanuit het niets gemaakt”, verklaart hij. Hieronder vertelt hij meer over drie nummers die een sleutelrol spelen.

Holy
“Er zijn altijd muzikanten die me begeleiden op mijn tracks, maar bij ‘Holy’ is er een unicum: een vijftigkoppig koor – het National Danish Girls' Choir. Ben, een toetsenist die vijf jaar lang met me tourde, was erbij toen ik mijn eerste optreden met het Girls’ Choir deed in Kopenhagen. We werden beide zo ontroerd door hen. Ik herinner me dat hij veel op het orgel speelde tijdens dat optreden, en er waren momenten dat ik naar hem keek en hij letterlijk huilde. De pure pracht van de klank van het koor was overweldigend. Dat was het moment dat ik besliste dat ze op het album aanwezig moesten zijn. Ze wilden dat graag. Ik nam aan dat ik de opnames zou doen in hun studio in Denemarken. Maar het toeval wilde dat ze naar Santa Barbara vlogen voor een concert en in staat waren om een hele dag met me door te brengen in de studio. Dat was vlak voor de pandemie, en ze deden ‘Holy’ in één take. Ben en ik zaten in de controlekamer en waren verbluft dat het zo snel en zo perfect ging. Het was puur genot.”

Black Rain
“Er overkomt me regelmatig iets vreemds: ik schrijf iets en dat komt dan ook uit. Dat is eigenlijk de reden dat ik oppas met het schrijven van duistere of boze dingen. Toen ik ‘Black Rain’ schreef begreep ik niet wat het was; het begon met allerlei onsamenhangende gedachten en daar ging ik mee aan de slag. Maar al snel braken de bosbranden in Californië uit en er was een dag dat er zwarte as op mijn oprit regende. Het was zwarte regen. Aanvankelijk werd ik overvallen door een angstig, dreigend gevoel, maar ik herinnerde mezelf eraan dat de song erover gaat dat niets je klein kan krijgen en dat je je door de uitdagingen heen danst. Het gaat er, meer letterlijk, ook over dat we niet de problemen die we veroorzaken moeten negeren. Ik wil dat er geen gat zit tussen de inventiviteit waarmee we het milieu schade berokkenen en hoe we het milieu schoon maken. Ik wil dat we dat allemaal erkennen, maar wel ons plezier behouden. Het leven is prachtig, vreugdevol en dierbaar. Laten we allemaal positieve en gewetensvolle keuzes maken.”

Sweetest Revenge
“‘Sweetest Revenge’ klinkt misschien als een gemeen nummer, maar het gaat over het besef dat de beste reactie op negatieve energie is: een goed leven te leiden. Als iemand in je leven komt die geen goede bedoelingen heeft of iets zegt wat je droevig maakt, dan kun je het beste dit zeggen: ‘Ik laat dat geen impact hebben. Ik ga gewoon genieten van het leven’. Ik ben nooit een overdreven emotioneel persoon geweest; ik ben het soort gast die lacht als dingen te ongemakkelijk of intens worden. Misschien is dat een overlevingsmechanisme, maar het hangt ook samen met mijn mentaliteit. Ik weiger te geloven dat iets wat ik meemaak echt zo stressvol of zwaar is. Ik mag als beroep muziek maken. Daar is niets stressvol aan. Een muziekvideo maken is niet zenuwslopend. Het is amusant. Albums mixen is leuk. Dus ik probeer die mentaliteit toe te passen op de manier waarop ik leef. Ik geloof erin dat de manier waar op je één ding doet, ook de manier is waarop je alles doet. We trainen onze geest om met elk scenario om te gaan. Op tournee besef je al snel dat als je gaat stressen zodra dingen misgaan, dat alles verpest. Je kunt er maar beter om lachen.”