“Een deel van me wil behagen, een deel van me wil regels breken.”

Het derde album van Arca, dat uitkwam in 2017 en deels geïnspireerd werd door wandelingen door de Londense begraafplaats Abney Park Cemetery, was doorspekt met droefheid. “En schaamte”, vertelt ze aan Apple Music. “Het album begint met een tekst waarvan ik nu pas begrijp dat het gaat over de wens om mijn huid af te werpen. Ook begon het me te dagen dat The Skin I Live In een van mijn favoriete films van Almodóvar is. Het was alsof mijn muziek me een bepaalde richting instuurde zonder dat ik wist dat ik er klaar voor was. Dat is het wonder van kunst, toch? Je weet niet precies waarom je bepaalde regisseurs of films fascinerend vindt, ook als ze problematisch zijn of vol ruis zitten. Dat is de spiegel die je geleidelijk dichterbij en diepgaander naar jezelf kan brengen.” In de jaren na het uitbrengen van dat album is Alejandra Ghersi verhuisd naar Barcelona, waar ze begon met haar transitie, en ook verliefd werd. “Ik had een hoop tijd om ervaringen op te doen die ik nog nooit had gehad”, zegt ze. Daardoor zit KiCk i, het eerste album van wat een hele reeks moet worden, tot de nok vol met liefde, ondeugendheid, verzet, vreugde en kwetsbaarheid. Overpeinzingen over identiteit, taal en liefde worden vertolkt via gedurfde hybrides van electronica, reggaeton, pop en ballads. Kalmte verrijst uit frictie, overmoed gaat samen met tederheid en de nummers vinden een boeiende balans tussen innovatie en toegankelijkheid. “Ik probeer een bepaalde spanning te vinden die warmte oproept, in plaats van dat het verwart”, zegt Ghersi. “Ik wil echt mensen entertainen. In mij zit een showgirl die wil overdonderen en een dienst wil leveren, maar tegelijk wil een deel van me uitdagen, grenzen overschrijden en vraagtekens plaatsen.” Hieronder vertelt ze het verhaal achter alle tracks op het album.

Nonbinary
“Ik wilde het concept van zelf-statussen introduceren. Als ik praat over de zelf-status als een systeem van persoonlijkheden dat ieder van ons kan hebben, dan is het een heel beladen term. Het is een concept van integratie en inclusiviteit; het is niet bedoeld als iets engs. Je zou ook gewoon ‘stemming’ kunnen zeggen − we hebben een spectrum aan stemmingen. De stemming waarin ik verkeerde toen ik dit nummer maakte is verbluffend voor me. Dat deel van mij heeft zoveel zelfvertrouwen. Het is een zekerheid waar ik in bepaalde zelf-statussen toegang toe heb. Maar in andere zelf-statussen is het meer zo van: ‘Jeetje, ik kan niet geloven dat ik dit doe’. Het is gewoon een persoonlijke reis, gebaseerd op jaren van analyse. Ik heb iemand bezocht om te proberen dit alles te begrijpen. De filosofie van identiteit is nog echt een domein in ontwikkeling. Het woord ‘non-binair’ is een zeer nieuw woord. Als ik het Engelse ‘nonbinary’ intik wordt het door de spellingcontrole voorzien van een streepje. Het deel van mij dat geniet van taalwetenschap en op een speelse manier vragen stelt, zegt dan: ‘Oh, dus dit woord betekent iets anders voor jou en mij; misschien debatteren we er niet over wie gelijk heeft, maar interpreteren we het woord anders.’ Het is het idee dat je de druk wegneemt van het met elkaar eens moeten worden, en er voor open staat dat je akkoord gaat met niet akkoord gaan. Wat ik op een gekke manier voorstel is niet dat iedereen hoeft te denken zoals ik denk, maar juist het tegenovergestelde.”

Time
“Dit is een song over de dag plukken en is daarnaast ook een liefdesverhaal. Ik wilde een song maken die je het gevoel geeft dat er een briesje over je gezicht trekt. Ik wilde het laten zweven. ‘Nonbinary’ is zo confronterend en gespannen, dus ik dacht: ‘Oké, je bent door de ingang gekomen, nu krijg je een beetje suiker als toetje.’ Ik denk dat het ook over zorgen voor jezelf gaat, dat je het bubbelbad aanzet zolang je maar wilt. Je moet soms het werk even vergeten en jezelf uitrekken en genieten, want dat hoort op een gekke manier bij het evenwicht dat je nodig hebt om productief en vruchtbaar te zijn. Muzikaal gezien liet ik letterlijk het meest gaye deel van mij naar buiten komen. Ik weet dat het gek klinkt om zoiets te horen van een transseksuele vrouw, maar zo hoort het niet te klinken. Ik dacht aan Kylie, ik dacht aan Madonna − die synthesizer klinkt voor mij gewoon gay, maar wel op een prachtige manier. Het sprankelt.”

Mequetrefe
“Ik wilde de spanning opzoeken tussen een vreugdevolle viering en opstandige grensoverschrijding. Het is de song die ik afspeel als ik mezelf moet opjagen om de buitenwereld te betreden. Er zit tederheid in, en ook een heel charmant akkoordenschema dat fungeert als herinnering dat al die moeite die we doen om onszelf uit te drukken voortkomt uit liefde. Ik verhuisde met opzet naar Barcelona. Er was een deel van me dat niet aan mijn transitie wilde beginnen in New York of Londen. Ik wilde niet in een bekende omgeving zijn, want ik had een hoop twijfels. Ik voelde dat ik het nodig had om naar een plaats te gaan die conservatiever is, om dat in me te laten bloeien. Ik wilde niet het gevoel hebben dat ik werd aangemoedigd om het te doen. Ik wilde echt op een spiritueel niveau weten dat ik het voor mezelf wilde doen. Dus de song gaat erover dat ik niet doof en immuun wilde zijn voor mensen die zich zichtbaar of vocaal van me afkeren op de straten van Barcelona, wat een traditionele plaats is. Maar het voelde ook aan als een terugkeer. Het is de eerste keer dat ik in een Spaanssprekend land woon sinds ik op mijn zeventiende Venezuela verliet. Dus er zit een poëtische symboliek in.”

Riquiquí
“Ik houd enorm veel van dit nummer. Bij een deel van de teksten ga ik niet eens proberen om het universeel te maken. Zoals ‘mango bajito’: mijn vader zei dat als we een parkeerplek vonden. ‘Oooh, mango bajito!’ Dat is een uitdrukking in Venezuela en het betekent iets als ‘Er zijn overal mango’s, oftewel laaghangend fruit. Er zitten zeer idiomatische uitdrukkingen in het nummer. Neem alleen al de songtitel: gebruik je mond en spreek het fonetisch uit. Er zit iets ondeugends in, het bezit warmte en een sprankeling. Ik dacht: ‘Oké, ik ga mijn laagste bariton gebruiken en ook mijn meest hysterische’, alsof je een personage van gedaante ziet veranderen en allerlei verschillende uitdrukkingen ziet hebben. Maar er zit ook een soort essentie in die ze allemaal verbindt, en dat was opwindend.”

Calor
“Dit is een volmaakte lovesong. Waarschijnlijk de gelukkigste en meest lyrische lovesong die ik onder de naam Arca heb geschreven. Het is opgedragen aan mijn vriend Carlos. Een groot deel van mijn leven dacht ik: ‘Wanneer ga ik iemand vinden waarvan ik van kan houden en waarbij ik mezelf kan zijn?’ Ik dacht niet dat ik verliefd zou worden toen ik Carlos ontmoette. Eigenlijk probeerde ik dat te vermijden. Elke keer als er een klik was met iemand trok ik mezelf terug, omdat ik er niet mee om kon gaan. Ik was vanwege eerdere ervaringen bang voor liefde. De tekst kwam al improviserend naar buiten; ik had een van die sessies waarbij ik in één take van start naar finish ging. ‘Calor’ is een zucht van opluchting. Ik zeg: ‘Oké, ik doe het, het gebeurt, ik laat het over me heen spoelen.’ Als ik er naar luister denk ik: ‘Wow, ik kan niet geloven dat ik dit heb geschreven, het is zo kwetsbaar.’”

Afterwards (feat. Björk)
“Ik huilde toen ik dit voor de eerste keer hoorde. Toen Homogenic [een album van Björk uit 1997] uitkwam, veranderde het de manier waarop ik naar muziek en muziekvideo’s kijk. Die tijd was zo belangrijk. Toen ik ‘Afterwards’ hoorde dacht ik terug aan dat tijdperk. De manier waarop Björk dit zingt is weids als een oceaan. Ze is zo scheutig met het gebruik van lucht in haar zangstem. En ze wilde zingen in het Spaans [Björk zingt Antonio Machado’s gedicht ‘Anoche cuando dormía’] − ik moest naar adem happen. En, dit is een onthulling, ik probeerde ROSALÍA en Björk op dezelfde track te krijgen. Het lukte niet om een afspraak te plannen, maar we schreven naar elkaar in hetzelfde e-maildraadje, en ROSALÍA hielp een beetje met de uitspraak. Het was een hele lieve correspondentie, heel mooi, en iedereen moedigde elkaar aan. Het gedicht is heel teder. Er zit ook nederigheid in en verbazing, verbinding en verlangen. Het is een song die me doet herinneren aan schemering en zonsondergang, er zit een soort gloed in, en de teksten voegen echt een gevoel van dromerigheid toe.”

Watch (feat. Shygirl)
“Oh jeetje, laten we praten over Shygirl. Ze is te gek. Ik vind haar zo enorm geweldig. Haar energie is zo verfrissen en ze is gewoon zo cool. Ik hou van haar voordracht, haar stijl; ze is vurig. We hebben dezelfde visie op performance, moed, vrouwelijke destructie, macht, dominantie, onderwerping, niet jezelf in een hokje stoppen. Dat idee van spelen met sensualiteit en seksualiteit zonder schaamte − dat vind ik heel verfrissend van haar.”

KLK (feat. ROSALÍA)
“Ik hou van ROSALÍA. We ontmoetten elkaar op een houseparty hier in Barcelona en daarna bleven we contact houden. We praten over de moed die er nodig is om een showgirl te zijn, en dat je er hard voor moet werken. We moedigen elkaar aan, zijn elkaars cheerleader en koesteren elkaar. Als ik een gesprek begin met een samenwerkingspartner, dan is het iemand waarmee ik jarenlang wil praten en samenwerken. ROSALÍA en ik hebben zoveel gemeen. Zoals niet in een hokje gestopt willen worden. Niet als volger van een traditie gezien willen worden, maar ook niet als iemand die tradities afzweert. We houden beide zoveel van traditionele muziek en folklore, dat we het in leven willen houden en er nieuw leven in willen blazen, zodat het relevant blijft. Het is zoveel makkelijker om binnen de kaders te blijven van wat iemand van je verwacht op basis van wat ze denken dat je bent en hoe je eruit ziet. Er is lef voor nodig om te zeggen: ‘Ik hou van muziek. Ik ga dit ene ding doen dat muzikanten kunnen doen, namelijk invloeden samenvoegen voordat het gebeurt in films, voordat het gebeurt in mode.’ Een deel van wat muziek zo magisch voor me maakt, is dat het mogelijk is om op magische wijze schijnbaar uiteenlopende of onverzoenbare vormen met elkaar te combineren en vermengen.”

Rip the Slit
“‘Rip the Slit’ is een soort schijnbeweging. Het is de song die op de meest organische wijze leidt tot wat ik zie als de kern van KiCk ii, namelijk ondeugendheid. Het is een kinky song. Het is ook de meest repetitieve, denk ik. Het doet me denken aan een tranceachtig bewustzijn. Als je iets heel vaak zegt, begint het andere betekenissen te krijgen − daar speel ik mee. Als een soort vrolijke perversie. Het doet me denken aan de zelf-status waarin ik verkeerde toen ik enkele vroegere werken maakte, Stretch 1 en 2. Er zit een nadrukkelijke backbeat in. Ik ben zuinig met snaredrums, maar dit nummer bevat geprononceerde snares. Ik hou van snarefills en dat soort dingen. Wat de productie betreft streef ik naar lenigheid.”

La Chíqui (feat. SOPHIE)
“Deze vind ik knotsgek. Ik hou van SOPHIE en dacht: ‘Als we een song samen doen, moet het wel gek worden.’ Het overtreft wat ik me had voorgesteld of hoopte dat het zou worden, namelijk iets chaotisch en heel ritmisch. Er zit zoveel SOPHIE in deze track − niet alleen haar vocalen, maar ook de sound. Het was echt een samenwerking. En het was heel mooi om samen te werken met een andere transvrouw en gewoon onszelf te kunnen zijn, zo zelfstandig, overbruggend en zoekend naar raakvlakken om samen te werken. Dus als ik aan deze track denk, geeft het me een hoop enthousiasme en energie.”

Machote
“‘Quiero una Chica’ − dat ‘Ik wil een meid’ betekent − van Latin Dreams was een song die een enorme hit was in Caracas. Het is uitgebracht in 2003. Ik ben geboren in 1989, dus reken maar uit. Dat was tijdens mijn jaren als pre-tiener en tiener in Venezuela. Ik zou ‘Machote’ een cover kunnen noemen, dat hoef ik niet te verhullen. Maar ik heb alle voornaamwoorden geschrapt en bepaalde dingen ingekort. Herken je het dat je van een song houdt, maar dat het vanuit een sekse is gezongen die niet bij jou past? Ik heb dat simpelweg omgekeerd, het geslacht is veranderd. Het betekent dat ik contact maak met dat tienerdeel van me en zeg: ‘Wat je voelt is niet alleen valide, maar je zult ook in staat zijn om het te delen.’ Heb je trouwens de albumhoes van het origineel gezien? Ik dacht: ‘Oh, dus jongens kunnen er zo uitzien. Je kunt zo androgyn zijn, zo vrouwelijk.’ Ik sample er ook mezelf in, namelijk de song ‘Wound’ van Xen [een album uit 2014]. Er is een telkens opduikend strijkersarrangement dat ik diverse keren in mijn carrière inzet. Het bestaat uit een generiek akkoordenschema dat je overal in de pop en in Hollywood tegenkomt, maar het raakt simpelweg mijn hart. Als ik dat akkoordenschema inzet is het omdat ik heel openhartig ga zijn.”

No Queda Nada
“Dit deed me denken aan [de overleden tejano-ster] Selena Quintanilla. Ken je de film [Selena]? J. Lo speelt Selena en er zit een scene in een stadion in. Dat had een grote impact op me. Hoe was het voor een artiest die tussen twee werelden in zat, die niet in een hokje kon worden gestopt? Ik verhuisde heen en weer tussen de Staten, dus toen ik haar verhaal bekeek en wist dat ze niet heel vloeiend was in Engels en ook niet heel vloeiend in Spaans, dat ze haar eigen taal had, een soort Spanglish, sprak dat me heel erg aan. Ik groeide op met luisteren naar Aaliyah, maar ik deelde niet haar achtergrond. Ik groeide op met luisteren naar Madonna, maar ik deelde niet haar achtergrond. Maar Selena voelde veel dichterbij aan. ‘No Queda Nada’ is in mijn ogen een stadionballad. Het heeft die langzame vorstelijkheid. En dan is er meer volheid en soulvolheid. En dan zwelt het aan het einde echt aan. Het is de tweede song waarop ik Carlos’ naam zeg. Het is een lovesong richting alle liefde die uit me voortkomt en uit me voort zal blijven komen. En ik was er niet bang voor om er helemaal voor te gaan, voor een ballad met alle toeters en bellen, zonder het te reduceren tot een radiovriendelijke versie − het moest een heel ontroerend iets worden met een bepaalde grandeur, dat zo enorm persoonlijk en teder is dat mijn stem ervan gaat barsten.”