Over de complexiteit van contact in een tijd van isolatie
“Dit album was vele albums voordat het dit werd”, vertelt Kehlani aan Apple Music over It Was Good Until It Wasn't. Toch arriveert haar tweede volwaardige studio-album precies op het juiste moment, in deze onzekere tijden − nu zoveel mensen beseffen wat welke dingen ze vaak als vanzelfsprekend aannemen en verlangen naar een nabijheid die we niet kunnen hebben, hetzij vanwege fysieke of emotionele afstand. Zoals ze toepasselijk opsomt in de eerste seconden van ‘Toxic’, de geraffineerde openingstrack: ‘Ik word heel verantwoordelijk als ik alleen ben.’
Een centraal en vertrouwd thema komt al vroeg naar voren: de eeuwige strijd tussen nodig hebben en willen, tussen het sentimentele en het zinnelijke. Nummers als ‘Can I’, een expliciete flirtpartij, en ‘Water’, een astrologische verleiding, smeulen met een seksuele honger die vermomd is als controle en vertrouwen. Maar ze compenseert die houding regelmatig − ‘Hate the Club’, dat wordt verguld door de gouden saxofoonpartij van Masego, is passief-agressief; ‘Can You Blame Me’ weerspiegelt de aantrekking en afstoting van een verlangen dat in conflict is met trots, en ‘Open (Passionate)’ portretteert de onzekerheid van emotionele naaktheid. Al met al gaat het over de openbaring dat, zoals ze uitroept op ‘F&MU’, in de slaapkamer ‘Ik haat je’ makkelijk verandert in ‘Ik hou van je’. Maar het totale plaatje is niet zo overzichtelijk of eenvoudig; de echte prestatie van dit album is dat het uitbeeldt dat we zoveel dingen tegelijk zijn, vaak tegenstrijdig maar desondanks oprecht. Kehlani’s weergave van het persoonlijke als iets universeels is natuurlijk een factor, maar het zijn de momenten waarop ze haar ervaringen uitdiept met onbeschroomde precisie dat ze onovertroffen is.
“Ik zit in feite in een relatie die me eigenlijk ertoe zet om mijn ouders te verwerken”, zegt de in Oakland geboren zangeres, waaraan ze toevoegt dat haar vader is overleden in een ‘situatie rondom gangs’ toen ze jong was. “Ik begon die thematiek te verkennen met de muziek die ik maakte.” Dat verband verrijst het meest expliciet op ‘Bad News’, een van de meest krachtige prestaties van het album, waarop ze een minnaar smeekt om voor haar te kiezen in plaats van voor een levensstijl die dreigt hen uit elkaar te drijven. Kehlani was altijd al krachtig als ze kwetsbaar is – de essentie en rode draad van haar muziek schuilen in de manier waarop ze toestaat om datgene wat haar zwak maakt haar weer sterk te maken.
It Was Good Until It Wasn't wordt uitgebracht in mei 2020 terwijl veel mensen opgedragen wordt om thuis te blijven en social distancing toe te passen, maar deze muziek kan een voertuig zijn naar een andere plaats, zelfs als die plaats in je eigen hoofd is. Kehlani vangt op slimme wijze de chaotische complexiteit van menselijk contact in een tijdperk dat wordt gedefinieerd door vervreemding – niet alleen voor relaties een obstakel, maar ook voor productiviteit. “Het opvallendste wat betreft thuisisolatie is dat ik indruk heb gemaakt op mezelf”, zegt ze. “Daarom is dit, ongeacht wat er met dit album gebeurt, vermoedelijk mijn favoriete project dat ik ooit heb uitgebracht”.