Zoals de meeste nummers van Jacques Brel over leven en dood gaan, zo waren ook de optredens van de chansonnier een kwestie van leven en dood. De Belg gooide zijn hele hebben en houden in de strijd: grimassend, zwetend en wild gesticulerend spuwde hij zijn grimmige poëzie uit. Elke lettergreep was een aanval op de benepen burgermansmoraal van de lage landen. Ook Enregistrement Public à l'Olympia 1964 is een intense bedoening, die bovendien extra historische waarde verkrijgt doordat het de enige officieel uitgebrachte vertolking bevat van ‘Amsterdam’.