De adembenemende magie van het album 'Ultraviolence' van Lana Del Rey schuilt in momenten van onverwacht toeslaand contrast, zoals op 'West Coast', waar de koele afstandelijkheid van Del Rey uitmondt in een jammerklacht van pijnlijke emoties. 'Ultraviolence', opgenomen in de Easy Eye Sound-studio van Dan Auerbach in Nashville en geproduceerd door Auerbach zelf, is een assertieve opvolger van het doorbraakalbum van Del Rey uit 2012, 'Born to Die'. Mijmerend over donkere thema's ‒ corrupte macht, geld en uiteraard geweld ‒ zet Del Rey een hypnotiserende set duister gestemde nummers neer. De pijnlijk mooie titeltrack is een ontroerend voorbeeld van haar stilistische kundigheid, net als het droevige 'Brooklyn Baby' en het ontwapenende en filmische 'Shades of Cool'.