Dit geliefde meesterwerk van Vivaldi uit 1725 blijkt nog altijd onweerstaanbaar voor een enorm breed publiek: de delen, thematisch ingedeeld naar de jaargetijden, behoren tot de meest gehoorde repertoires in de klassieke muziek. Met dit stuk als belangrijkste inspiratiebron presenteert de Britse componist Max Richter een briljante en obsederende reconstructie van de concerten. Richters 'The Four Seasons' opent in een mysterieuze, fragmentarische ambiance waaraan kwetterende violen worden toegevoegd om vogelzang te suggereren in het eerste deel 'Lente', etherische harmonische strijkers in het treurige tweede deel en ingetogen elektronische texturen door de gehele compositie. Het ruime, droomachtige minimalisme van Richter doet regelmatig denken aan Vivaldi en laat zo een intieme verhouding zien met het origineel. Maar zijn verrassende vernieuwingen - soms aangedreven door stuwende baspartijen en aanhoudende ritmische herhalingen - zorgen voor een verfrissende creatieve vitaliteit die helemaal nieuw lijkt. Violist Daniel Hope geeft een uitstekende interpretatie van het stuk en voert met lyrische schoonheid een glanzende solo op.