De muziekpers kreeg Les Marquises (1977) aangeleverd met een tijdslot om te verzekeren dat niemand te vroeg recensies zou publiceren. Ondertussen tikte ook bij Jacques Brel zelf de klok: de Belg was terminaal ziek. Over zijn laatste album ligt dan ook een grauwsluier van dood, afscheid en treurnis − al weet de eeuwige sarcast nog genoeg energie bijeen te schrapen om zwaarmoedige chansons af te wisselen met een tango, het jazzy ‘Le Lion’,en een laatste schop richting Vlamingen: de opzienbarende disco van‘Les F’.